Interview Els van der Meij
Els woont sinds aanvang 2024 in Terwolde. Wanneer we aanbellen roept Els: ‘Kom maar gewoon binnen!’ en inderdaad, de deur is gewoon open. We lopen de woonkamer in, waar een weefgetouw staat en we raken direct aan de praat.
“Ja, ik dacht ik ga hier lekker een weefgetouw neerzetten. De buurvrouw kwam langs en die vond het zo leuk dat ze inmiddels ook een weefgetouw heeft: zwaan kleef aan. Die buurvrouw attendeerde mij weer op een 80-jarige man uit Emmeloord die ging stoppen met weven. Hij wilde dat alles een goede bestemming zou krijgen en zo heb ik voor een habbekrats 3 weefgetouwen kunnen krijgen, een spinnenwiel en een kast vol met allemaal garens.”
Er staat nog een tweede spinnenwiel in de kamer.
“Gisteren kwam buurman Evert hier, zó’n leuke vent. Hij bracht me dit door hem zelf geschilderde spinnenwiel en vroeg of ik het wilde hebben. Hij hoefde er niets voor te hebben! Dat kom ik trouwens wel meer tegen, dat mensen mekaar dingen gunnen. Dus nu spin ik op zijn spinnenwiel de wol die ik heb van een kudde schapen uit Terwolde en brei een trui voor Evert!”
Els noemt haar werk met wol, spinnenwiel en weefgetouw geen kunst maar een ambacht. Waar komt die liefde vandaan?
“Ik ben met witte wol begonnen. En als je het dan wast en je gaat het kaarden… ja, dan is het gewoon goddelijk wat je in handen hebt. Dat is zoiets moois, als engelenhaar van de kerstboom. Je voelt de zachtheid, de luchtigheid en de schoonheid.”
Els zet een doos bonbons voor ons neer. “Neem zoveel je wilt!” en Els ‘waarschuwt’ ons dat ze het niet nóg een keer aanbiedt. Gastvrijheid is haar niet vreemd. Ze geniet van de aanloop in de buurt en merkt op dat de mensen in haar omgeving gemakkelijk ruimte maken voor elkaar.
Van oorsprong is Els musicus en organist. Ze heeft koren gedirigeerd, muziekles gegeven en is muziektherapeut. Toen er dan ook een paar mensen aangaven graag te willen zingen, startte ze met een buurtkoortje aan huis.
“Ik ben sinds kort met pensioen, maar dat zijn wel dingen waar ik me altijd mee verbonden heb. En het komt telkens toch weer op mijn pad omdat ik een stuk van mijn hart aan dat vak verpand heb. Het leven moet, net als weven, niet te vast zijn en niet te los. De dingen oppikken die zich aandienen en daar moet je een bepaald zintuig voor hebben. Je hebt iets voorbereid en dan neemt het plots een andere wending. Achteraf zie je dat dàt nu precies was wat er moest gebeuren. Een onverwacht gelukte handeling”.
Els neemt ons mee naar boven. We komen op een grote zolder met nog een weefgetouw. Bruine wol ligt op de vloer uitgestald: blauwe Texelaar van de kudde uit Terwolde. Bollen met wol, in alle kleuren van de regenboog, liggen in de kasten.
“Als je voor dit huis staat denk je ’dit is gewoon zo’n truttig 55+ huisje’, maar dit is mijn ruimte. De wol heb ik zelf geverfd, behalve de blauwe. Moet je daar al die draden zien, dat heb ik vrijwel allemaal gekregen. Het is ongelofelijk wat mij allemaal tegemoet komt.”
Ook dat doet ze dus: wol verven, met natuurlijke verfstoffen. Els laat zien hoe het weefgetouw werkt.
“Dit ding hieronder… dat heet een boom. Daar zet je de draden op van je nieuwe werk. Vandaar de uitdrukking ‘een boom opzetten’. Ik volg overigens wel gewoon het boek, de kleuren zijn vrije keus. Maar hier staat precies hoe ik de draden moet opzetten. Wat er ontstaat is prachtig. Het is handgeweven dus ook met fouten erin maar dat kan me niet schelen. Ik ben geen professional, ik ben gewoon begonnen, ik heb een paar leuke boeken gevonden en meer dan dat kan ik ook niet. En wat ik kan wil ik overdragen aan gelijkgestemden die allemaal enthousiast zijn. Als mensen belangstelling hebben, laat ze maar aanbellen.”
Mooi mens die Els. Daar kun je nog eens een boom mee opzetten!
Els wil graag een weefatelier opzetten bij haar aan huis, Ieuwland 5. Weefsters of wevers met wat ervaring kunnen één dagdeel per week samen in haar huis gaan weven op de diverse weefgetouwen die er komen te staan. Waai gerust bij haar aan als je interesse hebt.
Meer van Dit is Terwolde
Interview Els van der Meij
Els woont sinds aanvang 2024 in Terwolde. Wanneer we aanbellen roept Els: ‘Kom maar gewoon binnen!’ en inderdaad, de deur is gewoon open. We lopen de woonkamer in, waar een weefgetouw staat en we …